Textgröße:  A   A+ A++

Niemieckie panowanie w Polsce

Po zakończeniu walk we wrześniu 1939 r. Niemcy włączyli zachód Polski do Rzeszy, a centralna Polska stała się zarządzanym przez Niemcy „Generalnym Gubernatorstwem”.

Plany niemieckie przewidywały inne traktowanie każdego z tych tworów. Ludność polska miała zostać całkowicie wysiedlona z obszarów zachodnich, a „Generalne Gubernatorstwo” miało służyć niemieckiej gospodarce jako „rezerwuar taniej siły roboczej”. Polacy byli tolerowani byli tylko jako siła robocza pozostająca na usługach niemieckiej „rasy panów”. Już kilka dni po rozpoczęciu wojny na terytorium Polski powstały niemieckie urzędy pracy, a przymus pracy wprowadzono dla ogółu ludności.

Ludność cywilna znalazła się pod pełnym przemocy panowaniem nazistów. Dochodziło do masowych aresztowań i rozstrzeliwań osób, które mogły stanowić  zagrożenie dla reżimu hitlerowskiego. Dotyczyło to przede wszystkim polskich intelektualistów, społecznie i politycznie aktywnych obywateli, nauczycieli, lekarzy, księży.

Na szczególnie ciężkie represje narażeni byli obywatele polscy żydowskiego pochodzenia. Zagłada Żydów była jedną z głównych zasad polityki nazistów. Już w ostatnich miesiącach 1939 r. w większości dużych miast Polski założone zostały getta, do których musieli przenieść się Żydzi. Ich domy oraz część ich majątku zostały skonfiskowane. Na ramieniu musieli nosić opaski z „gwiazdą Dawida”. W gettach panowały nieludzkie warunki, żydzi umierali masowo z powodu zimna, chorób lub wygłodzenia. Ci, którzy mimo to przeżyli, zostali potem zamordowani w komorach gazowych obozów zagłady.

Podział Polski w 1939 r:
(Aby powiększyć przeciągnij kursor myszy po mapie)

Źródło: Fundacja Polsko-Niemiecki Pojednanie

 

Zarządzenie o wprowadzeniu obowiązku pracy dla Polaków zamieszkałych na terenie Generalnego Gubernatorstwa:


Źródło: Fundacja Polsko-Niemiecki Pojednanie



Źródło:
Fundacja Polsko-Niemiecki Pojednanie


Źródło:
Muzeum Zamojskie, Zamosc/ Fundacja Polsko-Niemiecki Pojednanie