Textgröße:  A   A+ A++

Inne koleje, budowa kolei

Obok Niemieckich Kolei Rzeszy również prywatne i komunalne przedsiębiorstwa kolejowe zatrudniały robotników przymusowych. W Południowej Dolnej Saksonii były to Gartetalbahn ze swoim odcinkiem kolei wąskotorowej, prowadzącym z Getyngi do Duderstadt i Illmebahn obsługująca trasę między Salzderhelden i Dassel.

Duża liczba zagranicznych robotników przymusowych musiała pracować w prywatnych przedsiębiorstwach kolejowych. Już pierwsi Polacy deportowani do Getyngi wykonywali prace przy torach dla Zakładu Budowy Kolei i Budownictwa Podziemnego Fritz Keim [Eisenbahn- und Tiefbaubetrieb Fritz Keim]. Obydwa przedsiębiorstwa z Kassel należące do Georga Reiße i Fritza Bertrama,  jak również firma Peter („Peco”) Bauwens z Kolonii oraz hanowerskie Zakłady Budowy Torów Schmidt i Kampmann [Gleisbaubetriebe Schmidt,  Kampmann], zatrudniały zagranicznych pracowników na kolejowych placach budowy w Południowej Dolnej Saksonii. Na zlecenie przedsiębiorstwa Gleisbau Schmidt ponad 630 robotników przymusowych z Polski i ze Związku Radzieckiego pracowało w latach 1940 – 1942 przy budowie torów prowadzących z Kreiensen do kopalni rudy żelaza Echte i przy budowie dworca podziemnego w Echte. Na placu budowy fabryki Schickert-Werke w Rhumspringe przedsiębiorstwo Gleisbau Schmidt także zatrudniało przeważnie zagraniczną siłę roboczą.

Robotnicy przymusowi w zakładach kolejowych byli poddani ciężkiej fizycznej eksploatacji. Dlatego bardzo wysoka była liczba zachorowań. Tak na przykład w fabryce Fritz Bertram w Dransfeld 90% wszystkich robotników przymusowych miało adnotacje o czasowej niezdolności do pracy.

Po analizie powodów nieobecności pracowników1), firma Schmidt Gleisbau forsowała propozycję zatrudnienia przez „pracodawców” lekarza zaufania, który przeprowadzałby badania kontrolne zagranicznych robotników, którzy byli na zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy. W piśmie do „Powiernika Pracy” przedstawiciele firmy kategorycznie stwierdzili: „Godnym pożałowania jest, że kierownictwo odpowiedzialne za wykonanie pracy zawsze musi zaakceptować zdanie lekarza, który wysyła ludzi na zwolnienie”.

Źródło: Zahlengrundlage und Zitat: Niedersächsisches Hauptstaatsarchiv Hannover, Hann. 275 Nr. 262


Bezpośrednio przed końcem wojny Przedsiębiorstwo Budowy Kolei Richard Reckmann z Cottbus otworzyło swoją filię w Hann. Münden i przywiozło za sobą kilku polskich robotników przymusowych. Firma Richarda Reckmanna zbudowała m.in. peron 3 w KL  Auschwitz, na którym odbywały się selekcje. Żydowskie kobiety z Węgier, przybyłe transportem z  Duderstadt zostały wyselekcjonowane właśnie tam.


Źródło:
Städtisches Museum Göttingen


Źródło:
Städtisches Museum Göttingen


Źródło:
Karl-Heinz Splisteser, Echte